Voorbeeld

Helchteren-Houthalen – Thorn van 14 mei 2016

De talrijke vlaggen en wimpels met “Extrema Outdoor”, waarmee zaterdagmorgen omstreeks negen uur een dozijn pro’s en een handvol cracks (vijftien in totaal) op weg naar de Abdijhoeve in Houthalen-Helchteren werden verwelkomd,  hadden voor de vijftien moedige ‘Stieweggers’ een andere betekenis dan voor de vele festivalgangers, die later op de dag zouden opduiken.

De thermometer gaf tien graden aan en er stond ook een stevige noorderwind, toen om twintig na negen het startsein werd gegeven voor een tocht door Middel-Limburg, met keerpunt in het pittoreske Thorn, net over de Belgisch-Nederlandse grens.

“Extrema Outdoor”  toestanden voor een Pinksterzaterdag, maar niet van aard de goed getrainde en gretige  Bonheidense atleten af te schrikken. Er stonden al ruim dertig kilometer op de teller, toen na amper één uur Hugo V., motard-camerman-coureur in één Drievuldigheid, alarm blies voor een lekke band. “Zelf zo geprogrammeerd zodat iedereen even kon rusten”, grijnsde hij, eens terug in het zadel.

Waarna de tocht langs rustige veldwegen en lieflijke Limburgse dorpjes – bekend terrein voor Johan, autochtoon van de streek – werd verdergezet. Wind op kop, wind van links, wind van rechts en veel te weinig wind in de rug: er werd lustig op losgetrapt met als eerste beloning een rondje kasseidansen in hartje Thorn, waar opgeschrikte terrasjes-bezoekers bewonderend de soepele pedaalslag van would-be Parijs-Roubaix-ers aanschouwden.

In Maaseik waren hun gelijkgestemden minder vrolijk, toen die lichtbruine bende in het zog van Peter K. en Carl D. tussen stoelen en tafels laveerde om op die manier de zondagmarkt te omzeilen.

Maar goed. Inmiddels waren we rond het middaguur en werd aan de boorden van de Maas halt gehouden in de afspanning ‘De Spaenjerd’. Waar eensgezind – ééntje uitgezonderd – gekozen werd voor een bord spaghetti bolognese of vegetarisch.

Een lichte maaltijd, die bij de herneming, na een lange kopbeurt van Peter K. en Carl D., al vlug was verteerd.

Gezwind werd de 100 km-kaap genomen en was het uitkijken naar ‘de tocht door de Rode Zee’. Na een sanitaire stop, op uitdrukkelijke vraag van voornoemde Drievuldigheid, deden we dan met z’n allen een Mozesje (vandaar Moozes op de koersbroeken zeker???).

Het was een laatste mooie ervaring van een heerlijke trip door het Limburgse fietsparadijs, die na vier uur en zesendertig minuten, met 127 km op de boordcomputer, werd afgesloten op de beats van … jawel “Extrema Outdoor”, temidden tal van podiummissen op weg naar de festivalweide. Voor Filip B. geen belet om achter zijn autoportier even van broek te wisselen … .

[ride id=576086864]